W sam raz dla króla -
Charls IX około 1566
Andrea Amati (kolekcja króla Karola IX)
Jeden z piękniejszych instrumentów Andrea Amatiego, zrobiony dla króla Francji - Karola IX na zlecenie jego matki Katarzyny De Medici. Dokładna jego historia jest mglista, pozbawiona szczegółów. Były to skrzypce należące do kolekcji składającej sie z 38 instrumentów zbudowanych dla królewskiej orkiestry. Jest to ważna wskazówka dotycząca daty jego powstania, ponieważ mało który instrument Amatirgo ma wciąż oryginalną kartkę. Prawdopodobnie był przechowywany w Chapel Royal na Wersalu do pazdziernika 1790 kiedy to rewolucjonisci przejeli pałac. Niestety skradziono wtedy wiele instrumentów będących w kolekcji króla.
Dokładne oględziny bardzo zniszczonych, jednak nadal pięknych zdobień są fascynujące. Okazuje się, że są one nałożone bezpośrednio na drewno. Tam gdzie farba sie wytarła lub odpadła, widać ducha zanikającego obrazu odbitego przez pigment znajdujący sie w porach drewna. Obraz na płycie spodniej przedstawia postacie utożsamiające Pobożność i Sprawiesliwość (symbole Karola IX), stojące po bokach pozłacanej korony. Pod nogami figur znajdują sie czarne plamy, które prawdopodobnie były srebrzystymi obłokami. Kolumny zastosowane w zdobieniach były cytatem z herbu rodowego króla. Niektóre elementy były lekko uniesione na ciękiej warstwece gipsu aby nadać efekt przestrzenności.
Żyłka jest wstawiona blisko krawędzi, która jest zbyt zniszczoan by można było coś o niej powiedzieć. Natomiast efy wykonane pięknie w stylu Amatiego z wielkimi oczkami i drobnymi języczkami z idealnie wykonanymi wklęskami. Ideał tych skrzypiec jest widoczny nie tylko w nieludzkiej dbałości o szczegóły, ale również w kształcie i harmonii krzywizn, niskich, aczkolwiek potężnie wygiętych łukach których nikt nie odważył sie poprawić w pozniejszej histori rodziny, model ten został uznany za kanon pózniejszych instrumentów Amatich. Wciąż wracam myślami do ślimaka, który dla mnie urzeczywistnia wyrafinowanie doskonałości tych pradawnych skrzypiec. Spirala, czyli ślimak, to dekoracyjny stereotyp, standardowy sposób zakonczenia łuków w architekturze, drzeworycie, zlotnictwie oraz każdej innej innej dziedzinie sztuki. Nigdy wczesniej nie bylo tak perfekcyjnego slimaka jak ten w skrzypcach Amatiego. Nie ma żadnego załamania, każda linia jest przemyslana, wykonana harmonijnie.
Instrument ten był niedoścignionym wzorcem. Lutnicy (włącznie z nami) do tej pory wzorują sie na nim, tworząc najcudowniejsze i najpiejniej brzmiące instrumenty.