Na altówkę tez może się przydać :)
Możecie mi wyjaśnić detache ? Chyba od tego zacznę.
EDIT: Może mógłby mi ktoś z Was np. przez gg/skype wyjaśnić kilka rzeczy? Proszę o wiadomość na PW.
I znowu edytuję
Na necie znalazłam program nauczania szkoły muz. I st. według klas.
Podaję to bo zapewne nie tylko mi się to przyda - po za tym mam kilka pytań...
Klasa pierwszaDobranie odpowiedniej wielkości skrzypiec i smyczka. Sprawdzenie formy podstawka: struny
powinny być rozłożone niezbyt szeroko oraz bliżej gryfu. Nazwy części skrzypiec i smyczka należy
wprowadzać w miarę potrzeby porozumiewania się z uczniem. Rozśpiewanie i umuzykalnienie
ucznia. Rozwijanie wyobraźni muzycznej . Nauczenie śpiewania z pamięci prostych piosenek z
tekstem, granych później na instrumencie ze słuchu i z nut. Śpiewanie i rozpoznawanie
interwałów. Rozluźnienie organizmu i adaptacja do instrumentu ruchy manipulacyjne. Rozwijanie
wyobraźni i świadomości ruchowej - ruchy imitujące grę. Ćwiczenia przygotowawcze i
opanowanie układu gry lewej i prawej ręki. Stawianie palców lewej ręki oraz prowadzenie
smyczka - ruchy świadomie kierowane. Granie ze słuchu prostych piosenek pizzicato i smyczkiem,
z rozpoczynaniem od różnych dźwięków i palców (transpozycja). Czytanie nut i gra z nut. Różne
układy palców w I pozycji. Łatwe formy chromatyki. Ruchy zmian pozycji na flażoletach
naturalnych. Zmiany pozycji z I do III tym samym palcem w piosenkach ze słuchu i z nut.
Prostolinijne, równoległe do podstawka prowadzenie smyczka i wydobycie ładnego dźwięku.
Prawidłowa pulsacja. Wartości nut: półnuta, ćwierćnuta, ósemka. Detaché: umiejętność gry całym
smyczkiem, górną połową i dolną połową. Naprzemienna praca smyczka: całym smyczkiem -
górną połową - całym smyczkiem - dolną połową. Uwaga. szczególnie czuwać nad pracą prawej
ręki w dolnej części smyczka i przy żabce . Zmiana strun detaché — elementy techniki
przygotowawczej prawej ręki. Legato do czterech nut. Gra na dwóch strunach, łatwe dwudźwięki
z pustą struną. Rozpoznawanie brzmienia czystych kwint i próby strojenia maszynkami. Gamy
durowe i pasaże w obrębie jednej oktawy do 3 znaków. Najprostsze gamy molowe, rozpoczynane
od pustych strun: a, d, g. Gamy durowe dwuoktawowe: G, A, B, (C). Naczelne zadanie nauczania
początkowego: niedopuszczenie do powstania napięć w organizmie.
Klasa drugaDalsza praca nad układem lewej i prawej ręki. Zwiększenie wymagań w zakresie intonacji,
brzmienia dźwięku oraz rytmu. Kontynuowanie przejść na flażolety naturalne w wyższych
pozycjach. Wprowadzenie pozycji II i III. Transponowanie znanych piosenek do innych pozycji.
Powtarzanie łatwych utworów z wykorzystaniem pozycji (przykład — Zacharina: Zbiorek tańców i
melodii — palcowanie dolne). Rozpoczęcie pracy nad biegłością. Granie szesnastek detaché i
legato. Kontynuowanie ćwiczeń z chromatyką. Ruchy poszerzania układu palców (ekstensja) do
kwarty zwiększonej i kwinty czystej . Łatwe dwudźwięki, głównie z pustymi strunami.
Zastosowanie dwudźwięków w znanych już piosenkach. Doskonalenie ruchów naprzemiennych
smyczka: całym smyczkiem — końcem smyczka — całym smyczkiem — przy żabce (przykład etiud
— Wohlfahrt: Op. 45 nr 4, 13, 14). Czuwanie nad pracą prawej ręki przy żabce. Legato do ośmiu
dźwięków. Początek pracy nad martelé. Elementy techniki przygotowawczej prawej i lewej ręki (o
technice przygotowawczej patrz: komentarze metodyczne do etiud nr 6 i 7 R. Kreutzera, red. E.
Umińska, T. Wroński, PWM, Kraków). Rytmy bardziej skomplikowane: ćwierćnuta z kropką i
ósemka, ósemka i dwie szesnastki, triola ósemkowa. Wprowadzanie elementów wibracji: ruchy
wibracyjne z oparciem ręki o pudło w III i IV poz. oraz w I poz. (O nauczaniu wibracji patrz:
Literatura przedmiotu nr 9 i 10). Synkopa: ósemka-ćwierćnuta-ósemka. Rozszerzanie zakresu
dynamiki: piano, mezzoforte, forte. Gamy durowe i molowe oraz pasaże do 3 znaków
przykluczowych z wykorzystaniem III pozycji. Samodzielne strojenie instrumentu (maszynkami).
Klasa trzeciaUtrwalanie pozycji II i III. Łatwe wejścia do V pozycji na strunie E i A. Etiudy pasażowe detaché i
legato. Rozwijanie biegłości: proste tryle, wprawki, etiudy i utwory biegłościowe. Chromatyka i
poszerzanie układu palców (ekstensja) do kwinty czystej. Dwudźwięki: oktawy ze zmianą pozycji
(najłatwiejsze). Pojedyncze, łatwe seksty i tercje. Gra kwintami czystymi na dwóch strunach.
Łatwe akordy (pizzicato i smyczkiem). Flażolety naturalne. Pizzicato lewą ręką (z pustą struną).
Detaché, matrelé, portato. Podwójne detaché (przygotowanie do sautille). Legato, legato przez
struny oraz arpeggio - legato. Staccato pod łukiem — dwie, trzy, cztery nuty. Nauka wibracji
(zaleca się rozpoczynanie nauki wibrato od III pozycji). Stosowanie wibracji w utworach
mocniejszymi palcami (3 i 2) na dłuższych dźwiękach: półnuty, synkopy (wygodniej w III pozycji).
Gamy durowe i molowe oraz pasaże do 4 znaków przykluczowych, w pozycjach i ze zmianami
pozycji z zastosowaniem smyczkowań i rytmów (w obrębie 2 oktaw). Samodzielne strojenie
skrzypiec.
Klasa czwartaDalsze utrwalanie pozycji I - III oraz ich zmian. Pozycja IV i V. Proste wejścia do pozycji VI i VII
na strunie E. Etiudy na zmiany pozycji I -V i etiudy pasażowe. Zmiany pozycji grupami
dźwiękowymi. Dalsza praca nad biegłością — detaché i legato. Lekkie, podwójne detaché
(przygotowanie do sautille). Chromatyka i ekstensja. Ćwiczenia i etiudy dwudźwiękowe.
Zwrócenie uwagi na trudne dwudźwięki: sekstę wielką 3 i 4 palcem oraz tercję małą 4 i 2 palcem
(odpowiednie wprawki i ćwiczenia). Proste dwudźwięki w pozycjach (III). Ćwiczenia i etiudy
oktawowe. Gamy dwudźwiękowe ze zmianami do III pozycji: oktawy, seksty, tercje w tempie
wolnym, z przerwami i techniką przygotowawczą (zob. Z. Feliński: Nauka gam i zmian pozycji, cz.
1, s. 34 -38). Akordy. Łamanie akordów. Doskonalenie wibracji wszystkimi palcami (1 - 4).
Smyczkowania:
martelé (szybsze i z wibracją), podwójne detaché, staccato pod lukiem, łatwe spiccato i ricochet.
Legato przez struny. Dynamika od pianissimo do fortissimo. Praca nad kształtowaniem dźwięku i
różnorodną artykulacją. Pizzicato lewą i prawą ręką. Flażolety. Gamy durowe i molowe do 4
znaków oraz pasaże z uwzględnieniem V pozycji. Smyczkowania i rytmy.
Klasa piątaPozycje VI i VII. Etiudy na zmiany pozycji i etiudy pasażowe detaché i legato, zmiany pozycji
grupami dźwiękowymi. Wchodzenie do wyższych pozycji na strunie G. Wprawki, etiudy i utwory
biegłościowe (detaché, legato, sautille). Chromatyka i ekstensja. Prawidłowa intonacja w
utworach do 4 znaków przykluczowych, enharmonia. Ćwiczenia i etiudy dwudźwiękowe.
Łatwiejsze dwudźwięki legato. Ćwiczenia i etiudy oktawowe. Następstwa równych dwudźwięków.
Akordy. Utwory z dwudźwiękami i akordami. Dalsze doskonalenie wibracji, wibracja w wysokich
pozycjach. Różnicowanie wibracji w zależności od ekspresji: wibracja wolna, szybka, szeroka,
wąska. Doskonalenie różnorodnych smyczkowań i artykulacji. Lekkie smyczki unoszone (Ševćik op.
3). Wprowadzenie smyczkowania:
sul tasto, sul ponticello, col legno. Flażolety sztuczne (kwartowe). Pojęcie stylu utworu: barokowy,
klasyczny, romantyczny, współczesny. Odpowiednie środki wyrazu. Szeroki zakres dynamiki i
kulminacje fraz. Gamy durowe i molowe do 4 znaków oraz pasaże. Gamy A-dur i G-dur w trzech
oktawach z zastosowaniem zróżnicowanej rytmiki i smyczkowania. Gamy dwudźwiękowe tercje,
seksty, oktawy — detaché i po 2 legato. Gamy i pasaże na jednej strunie.
Klasa szóstaGra w siedmiu pozycjach. Wysokie pozycje na strunie E i G. Skoki do pozycji. Wymaganie dość
dużej biegłości gry, także ze zmianami pozycji i różnymi smyczkowaniami. Chromatyka i ekstensja.
Prawidłowa intonacja w utworach współczesnych. Tryl, mordent, tremolando. Dwudźwięki do
czterech nut — legato. Akordy łamane i jednocześnie brzmiące (3-głosowe). Pojedyncze decymy.
Różnorodne smyczkowania i artykulacje. Arpeggio legato, arpeggio skaczące (w prostych
akordach). Flażolety naturalne i sztuczne (kwartowe). Pizzicato lewą i prawą ręką. Różnicowanie
stylów. Różnicowanie wyrazu w utworze. Ekspresja estradowa. Gamy durowe i molowe oraz
pasaże do 4 znaków, przez 3 oktawy, z za-stosowaniem zróżnicowanych rytmów i smyczkowań.
Gamy i pasaże na jednej strunie w obrębie jednej oktawy. Gamy dwudźwiękowe: tercje, seksty,
oktawy detaché i legato do 4 nut. Proste pochody decym — wolno, detaché, z przerwami.